om jullie even jaloers te maken, links strand Panajachel, en Lake Attilan, geheel omringd door vulkanen en bergen, zooooo moooi!
In de boot midden op het meer, rechts zie je het dorp San Pedro
Op vrijdag met de shuttle bus richting Pana gegaan.
Vertrokken rond 16uur, aankomst 18.30, beetje zo´n afstand als Maastricht Arnhem, maar dan de hele tijd door bergen, smalle en bochtige weggetjes, en een dikke afgrond naast de weg, met een vrije val van 750 meter voordat je de grond raakt.
En nee, niet zoals hier, met een een hek of vangrail, als je de bocht te scherp neemt heb je gewoon pech gehad...
In Pana het geluk dat we de laatste boot nog troffen richting San Pedro, je gaat dan Lake Attilan over, in een klein motorbootje, met dak, en dan in 20 minuten hotsend en botsend het meer over.
In San Pedro voornamelijk een hele nacht gefeest, en weinig geslapen.
In San Pedro voornamelijk een hele nacht gefeest, en weinig geslapen.De volgende ochtend de hele dag uitgechilt in Zoola´s een joods restaurant.
Super paradijs,een idylle in een bamboehut, met uitzicht op het meer.
Ik was samen met Robbie, een Ierse jongen die ik in het hostel had leren kennen, en met de rest alleen maar Engelsen.
Leuke Engelsen by the way, niet de hooligans, maar de leuke nadenkende mens zeg maar. Allemaal afgestudeerd op de universiteit, dus de hele dag besteden aan praten over de werking van het brein, waar huist het gevoel? etc? en voor de rest als koningen bediend worden met lekker eten en de hele dag spelletjes en kaartgames doen! Beste chillout dag!
rechts Sally daarachter
Shannah en links van haar
Lilly, daarnaast Robbie
foto hieronder, van links naar rechts
Robbie, Ruth, Tom, James en ik rechts (Sally maakt de foto)
Die avond, toen mijn hoofd weer enigszins deed wat ik wilde....weer gaan stappen.Ik had weinig zin, uiteindelijk met Lilly de zoektocht begonnen naar de beste chocola.
Ik bezit nu een soort rol met daarin pure chocola, je kan 1 hapje nemen, en dan ben je al verzadigd...
Om een uurtje of 1 gaan douchen, een paar uur gaan slapen en toen weer wakker geworden, rond uurtje of 4.
De rest van de groep zat op een kamer, gezellig door te drinken, dus in mijn slaapzak erbij gaan zitten en aan de Cuba Libres gegaan.
Het eindigde zo´n beetje omdat een van de gasten de deur van zijn kamer dicht trok, en Ruth door een raam (1meter boven de deur) ging klimmen en er 2 mensen door de guard eruit werden gezet, omdat hij dat niet acceptabel vond.
Ik deelde mijn kamer met Robbie, dus wij terug naar bed en trachten te slapen.
Toen ik eindelijk sliep, maakte Robbie me wakker omdat hij niet kon slapen,
dus tot een uurtje of 7 zitten kletsen.
Was wel gezellig.
De volgende dag moesten we onze kamer om 11 verlaten, eerst nog gaan lunchen/ ontbijten en toen richting Pana.
uitzicht restaurant
en hieronder, Robbie, die perssee chips moest eten met de meest lekkere mayo (volgens hem)
In Pana op jacht gegaan naar een klein tasje voor al je kleine rommeltjes, zoals je MP3, je portemonnee en mijn sjaal, want die ben ik vorige week tijdens feesten verloren.
mijn sjaal en hieronder, mijn nieuwe deken, tegen de ontzettend koude koude koude nachten hier. ongeveer2,5 bij 2 en durf bijna niet te vertellen hoeveel ik voor heb betaald (15 euro) terwijl dat hele ding handgeweven is, schaam schaam
2 opmerkingen:
ha zussie,
klinkt als dat je je enorm amuseert. Leuk om te lezen en wat een geweldige omgeving. Balen van die koude nachten, wel een lekker mooi dekentje trouwens.
Veel plezier!
xxx
jezussie
hey! wat mooie!!
Een reactie posten