woensdag 12 september 2007

Ziek in Antigua

Na 24uur te hebben gelegen, de helft van de tijd luisterend naar het ritmisch getik van de ijzersmid naast mijn appartement, zwaai ik mijn benen over de rand van mijn bed en zet mijn voeten op de vloer.
Misselijkheid en duizeligheid golven door mijn lichaam.
Ik focus op de plastic stoel van mijn bureau en na een poosje stroomt mijn bloed weer terug naar mijn hoofd en mijn gal terug naar mijn maag.
Warm aangekleed zit ik nu op het balkon, naast een waslijn druipend van de natte kleren die de meid net heeft gewassen.
De tropische regenbuien van dit seizoen hebben een melancholisch effect op me, net als de vallende blaadjes in de herfst.
De regen brengt een nieuw seizoen en wast het vuil weg uit de levens van de Maya´s.
Wellicht is dit ook de tijd voor innerlijk vuil, contemplatieve gedachtes niet alleen voor de seizoenlanden maar voor de hele wereld.
Een soort van Globale Contemplatie.....

De regen brengt ook de griep, ik ben niet de enige die door koorts geveild is.
Sommige hebben de luxe om uit te zieken, anderen werken door, zoals mijn buurman de ijzersmid.
Vanaf mijn balkon kijk ik uit op de werkplaats, en zijn oog vangt mijn nieuwsgierige blik.
We wisselen wat beleefdheden uit, hij vraagt naar mijn gezondheid.
¨Mas o menos, y tu?¨
De oude man slaat beleefd zijn oogleden neer en zegt dat ie niet mag klagen.
We wisselen een begripvolle blik.
Ik ben de rijke Westerlinge met genoeg tijd en geld om contemplatieve gedachtes te hebben en uit te zieken.
Hij is al een oude baas van 70 die de rest van zijn leven moet blijven werken en de deur van zijn Taller (werkplaats) gesloten houdt als de belasting weer eens een zoektocht houdt naar illegale bedrijfjes.
Hij zegt dat hij te weinig inkomsten heeft om meer dan een werknemer te hebben, laat staan de belasting te betalen.
De twee jongens die in de leer zijn bij de oude baas, zijn naast hem komen staan, vragend om advies.
¨Zij krijgen dus niet betaald¨schiet het door me heen.
Mijn buurman knikt verontschuldigend naar de jongens en loopt met ze mee.
Net als hij de hoek om loopt hoor ik hem niezen.
¨Salud¨roep ik hem na.
Hij draait zich om en geeft me een meewarrige glimlach en zegt :¨en pas ook op de jouwe¨....

Geen opmerkingen: