echt restje van restje nu hoor

Blondie is de beste!!!

Ik ben aan het wachten totdat ik de facturas binnen heb, en dan kan ik weg.
Alles wijst erop dat het tijd is om te gaan (mensen die niet lijken te zijn die ze zeggen of willen zijn: personen die heel eerlijk lijken maar dan plots een of andere coke verslaving blijken te hebben en weer anderen die ineens erg dramatisch of agressief zijn, hmm die passie hier toch, nu ja een miljoen voorbeelden).
Het is tijd om te gaan en dit kleine dorp stadje (waar elke westerling elkaar kent en wel een of ander vooroordeel of roddel heeft over een ander) achter me te laten.

De beste vriend die ik hier heb is oma, en ook al verschillen we zo´n 50 jaar, het is de enige vrouw met wie ik interessante diepgaande gesprekken kan hebben over bv feminisme in dit land.
Gisteren (het is nu zondag, ook al staat er zaterdag boven het bericht...)
zeker interessante mensen ontmoet, een man Henry (Guatemalteek, maar veel ouders geven hun kinderen westerse namen zodat ze meer Internationale kans maken) een kunstenaar die aan de pacifische kust woont. Gesprekken over onze kolonisatie en slavernij, en het verschil tussen een werk-arbeidscultuur en denkcultuur.
Over de enorme voorsprong die wij westerlingen hebben tegenover een derde wereldland.

Ook een journalist ontmoet die alle drie de presidenten had geïnterviewd. Ook Rios Montt, de man die ongeveer 200.000 doden op zijn geweten heeft. Toen de journalist vroeg naar een verdwijning van een bekende persoon, zei de (ex) president dat hij later op de vraag terug zou komen. De journalist vertelde dat het zweet van zijn slapen afdroop toen hij deze president moest interviewen, het weten dat je tegenover een persoon zit die de macht heeft om jou te verpletteren als een mier tussen twee vingers.
Hij zei dat hij nog weleens slapeloze nachten had. Niet alleen omdat hij zich geïntimeerd voelde door deze kleine man met zijn doordringende blik, maar omdat hij oog in oog heeft gezeten met een massamoordenaar en de kans had om hem te vermoorden. Omdat hij een kans had iets voor zijn volk te doen en die kans heeft laten glippen.
Indrukwekkend verhaal en de kroeg was even helemaal stil.

Het was prettig om weer eens in een doodnormale bruine kunstenaarskroeg te zitten, waar ieder zichzelf is en elk persoon wel een interessant verhaal te vertellen heeft.
Ja was goed, maar het is ook goed om te vertrekken.

Nieuwe cultuur en gewoontes gaan ontdekken.

ps. vertrek nu naar de sauna, haha heb ook een verslaving!



oma heeft allemaal orchideeën in haar boom, zelf erin geënt,prachtig dat dit gewoon doodnormaal buiten in de tuin groeit (in plaats van zo zielig in een potje aan een stokje achter het raam)