Bloedtest

Het is aardig moeilijk om niet overbezorgd te raken als de labfarmacist naar je terug komt met de resultaten van je bloedtest en zegt: ¨ Uhm...ja, je witte bloedcellen zijn laag maar aan de andere kant ook weer hoog en als het goed is moet je ook pijn hebben in je rechterzij. Het wijst op een of andere infectie. Heb je moeite met plassen?¨
Ik stotter en probeer de informatie te begrijpen, wat moeilijk is, omdat ik de schok probeer te verwerken van de bevestiging dat ik toch niet helemaal beter ben en ondertussen de Spaanse taal probeer te begrijpen,om te zetten in het Nederlands, een antwoord wil formuleren en erachter wil komen wat ik nu in godsnaam moet gaan doen.
Een beetje paniek dus in mijn hoofd.
Ik leg uit dat ik helemaal geen last heb van dat soort dingen, en hij zegt dat ik naar een dokter moet.
Tsja, dat van die infectie is slechts een bevestiging van wat ik al wist, het feit dat én de antibiotica én de medicijnen van afgelopen twee weken niet hebben geholpen om de bacterie / virus te doden, maakt dat ik me nu toch wel zorgen beging te maken.
In ieder geval is het geen malaria of dengue, en daar ben ik wel blij om.
DE vraag die nu alsmaar als vicieuze cirkel in mijn hoofd rond draait is: wat is er in hemelsnaam mis met me?

Dus op weg naar de Amerikaanse dokter, die helaas op doktersronde is.
Gelukkig krijg ik hem aan de telefoon, en dus een telefonisch consult.
Ik ben inmiddels een beetje overstuur, het laat me niet koud om in een vreemd land me beroerd te voelen en volgepropt te worden met medicijnen die niet blijken te werken.
Na veel op en neer gevraag en geantwoord, zegt de dokter dat de infectie waarschijnlijk een gevolg is van een onderliggend ander probleem en dat ik naar een private hospital moet gaan.
Dat hij me niet verder kan helpen en er meer onderzoeken moeten komen.

MMMmmm ok, wat nu?
Als eerste: even heerlijk huilen!
Ik voel me enorm emotioneel en kan het nu lekker laten gaan.
Daarna een kalme rust en op weg naar vrienden die me advies kunnen geven wat mijn volgende stap nu kan zijn, ben erg blij dat ik in Antigua ben, tussen vrienden en mensen die me verder kunnen helpen.
Uiteindelijk bij Eva terecht gekomen, een van de eigenaren van de salon waar ik afgelopen week was, en die hier al enkele jaren woont, en dus vloeiend Spaans en Engels spreekt.
Er is een keuze uit een 3 goede ziekenhuizen (er zijn er meer, maar 3 naar westerse standaarden) in de City.
Toto haar vriend maakt zo meteen een afspraak met een van de dokters daar, en als alles goed is ga ik morgen naar het ziekenhuis samen met hem.
Hij kent de City helemaal, en spreekt Engels en Spaans vloeiend, dus ik heb een goede begeleider!
Hoop dat ze een kweek maken, zodat ze erachter komen wat voor een infectie, of misschien zoals de dokter suggereerde dat er iets anders is.
In ieder geval een beetje actie, vind het moelijk om te accepteren nadat ik 2weken op mijn bed heb gelegen niks te doen nog niet beter ben!