Revolutie

Gisteren naar het Museum van de Revolutie geweest.
Niet een museum zoals ik verwachtte, even vergeten dat ik in een ontwikkelingsland rondloop.
Het museum is een geweldig groot en potentieel koloniaal gebouw, helaas zijn er geen fondsen om het te onderhouden. Overal waar je kijkt heb je het idee dat als je nog een seconde langer kijkt het gebouw op die plek uit elkaar zou vallen.
In het gebouw was een grote ruimte, met aan de muren allemaal (al dan niet) gekopieerde artikelen over de politieke geschiedenis van Nicaragua.
Totnutoe ben ik nog niet zo ingegaan op het revolutionaire karakter van de landen waarin ik reis, maar overal waar je komt zijn er aanwijzingen.
Zoals kogelgaten in de muren, of revolutionaire muurschilderingen. En natuurlijk de mensen zelf, mensen van nu 50 jaar jaar (meer of minder) die de revolutie hebben meegemaakt.
En die dus een interessant verhaal te vertellen hebben.


Na 5 minuten krantenknipsels bekeken te hebben, kwam een van de oude ESLN revolutionairen mij onderwijs geven (in het Spaans!) in de Nicaruguaanse politiek.
Nicaragua heeft een turbulente geschiedenis.
De William Walker jaren, met inmenging van Amerika in politieke regeerders (begin 20e eeuw) en daarna de Somoza jaren (ongeveer 50 jaar dictatuur opvolgend vader en zoons) .
Dat eindigde in 1979 doordat de Revolutionaire tegenbeweging ESLN de regering omver gooide.
Tegenwoordig is een van de ESLN leiders de President van Nicaragua.

Wat me vooral opviel was de inmenging van Amerika in de politiek. Al dan niet door het sturen van troepen, of het plaatsen van een Amerikaanse pion in de politiek (goh klinkt bekend he?).