Voorlopig even geen internet meer na vandaag

Nu er internet is, even snel van profiteren. Nog wat foto´s van toen ik in San José was.
Lezend op de bank in het huis van Jan & Douwe, the Glass Castle van Jeannette Walls, over een meisje dat door hele vrije ouders word opgevoed.
En met Janneke en Diana, uitgaan in San José.



En een filmpje wat ik gisteren heb gemaakt, toen ik met een groep en een gids ging wandelen door het regenwoud. Het was een bruggenloop, de bruggen (gemaakt van staalkabels) hangen vast midden in de boom. De hoogtes verschillen tussen 4 en 14 meter, sommige bomen zijn zooooo groot!
Niet zo heel veel dieren gezien, wel allemaal planten bekeken.
Morgen ga ik met een groep canopy-en, dat is aan staalkabels hangen in een soort zitje en dan van de ene plek naar de andere plek roetsjen. Als ik heel eerlijk ben vind ik het een beetje spannend, maar goed die angsten hebben we om aan te gaan he?

Salsa en Merengue!

Gisteren mijn dansschoentjes aangetrokken (mmm eerder uitgetrokken en op blote voeten gedanst) en salsa en merengue dansles gekregen van de jongens hier.
Het was geweldig!
Had ik nooit verwacht, dat ik het zo leuk zou vinden om me te laten leiden door een man, maar het heb me enorm vermaakt.
En ze weten hier hoe je moet bewegen, en is me wat, alleen vanuit je heupen draaien en je schouders niet mee laten bewegen....ik zal een van de toeristen om een foto vragen.
Janneke en ik stondne op de dansvloer met de chauffeurs, en alle toeristen voornamelijk kijken en foto´s maken, haha, ze gingen zelf niet echt dansen.
Kan me ook wel voorstellen als stijve heupen Nederlandse man dat je niet graag naast zo´n swingende latino staat.
Een klein minpuntje is natuurlijk dat Jan en ik een hoofd boven deze kerels uitsteken, maar dansen kunnen ze!

Rincon de la Vieja (hoek van de oude vrouw)

Janneke en ik in San José

Dag 4 van de tour.

Ik moet wennen aan de commerciële kant van dit werk. En dat al die volwassen mensen gewoon net kleine kinderen zijn, en ik sta verbaasd over de weinige zelfredzaamheid van deze mensen.

Maar dat verklaard ook waarom ze gemiddeld (totaal) 2500 euro willen uitgeven voor 18 dagen buitenland.

Leuk ook om het groepsproces te zien.

Wie met wie optrekt, wie welke rol aanneemt, etc.

Ik heb even de puf niet om allemaal op te schrijven wat ik de laatste paar dagen heb beleefd.

Daarom wat foto´s.

mijn nieuwe hoge hakken (lief sep, als jij dan ook hoge hakken aantrekt zijn we weer even groot ;-)

kikkertje

vlinder ontpopt

zonsondergang bij Vulkaan Arenal

Net een wandeling door tropisch regenwoud gemaakt over allemaal bruggen heen

San José

bij de moeder van Janneke, Pilar in haar huis

Op het balkon van Janneke huisje, vanochtend. Huisje van Janneke en Douwe heeft uitzicht op de bergen de de stad.

Ben nu In San José, in Costa Rica bij Janneke.

Gisteren na een lange lange lange lange (heb ik al lange gezegd?) busreis vanaf Nicaragua vertrektijd 6 uur aankomsttijd 17uur, bij Janneke aangekomen.

Lekker in haar huisje gezeten en ´s avonds bij haar in bed gekropen omdat mijn kamer zo stoffig was dat ik maar bleef niezen en omdat we alle2 zooo koud waren dat het niet echt hielp om alleen te slapen. Dus elkaar lekker warm gehouden.

Daarna voorbereiden op de reis, kleren wassen, moeder van Janneke bezoeken en onze benen laten waxen en voetjes laten masseren en nagels laten lakken want we moeten er beschaafd uitzien voor de touristen.
Heb heel veel zin in de reis, al was het maar om een poos bij een vriendin te zijn. Maar ook om te kijken of ik gidsen leuk vind en het als een mogelijkheid kan zien om hier te komen werken voor een paar maanden per jaar.

Morgen tassen inpakken en laatste dingen regelen in de stad, Daarna in luxe hotel inchecken en touristen ophalen. Haha, vind het zelfs leuk om weer even te gaan werken!

Dit is in San Juan, samen met John een hike gemaakt om de baai heen. De baai werd onderbroken door een riviertje waar je met dit gammele bootje moest oversteken en het touw te gebruiken als leidraad.



In San Juan del Sur, hangmatje lekker lezen

Op weg naar Costa Rica, naar San José

Ondanks het stralende weer (35 graden en helder blauwe lucht) zijn de pogingen om schildpadden te zien geheel mislukt.
Nog steeds rivieren die te hoog zijn en de eerst volgende mogelijkheid is woensdagnacht (voor mij te laat...). Desondanks een geweldige dag gehad.
De surferboys van mijn dorm waren er vanochtend om 7uur al uit omdat er een knalblauwe lucht was en hun enthousiaste kreten drongen door mijn dromen heen-
Samen met John een hike gemaakt langs de ronde baai van San Juan, en vooral lekker gelezen en ontspannen en mijn bruine tan onderhouden.

Omdat er allemaal rumors zijn dat je niet vanuit 1 dag kan reizen vanuit dit surfplaatsje vertrek ik morgen om 6uur naar Rivas, om via Rivas te proberen op een TICA bus te springen naar de hoofdstad van Costa Rica.
Zoniet dan moet ik terug reizen naar Granada om daar een bus voor overmorgen te reserveren.

San Juan del Sur

Na vanochtend mijn ontbijtje te hebben gehad, mijn backpack weer eens van boven tot onder uitgespit en heringedeeld.
Niet dat het in gewicht uit maakt, maar ongeveer 10 centimeter meer ruimte.

Daarna met John, Kris en Thomas in de Volkswagenbus van Thomas gesprongen en naar San Juan del Sur gereden, een strand aan de pacifische oceaan.
Overvallen door enorme stortbuien, en daarna felle zon en een vlinder die het gezellig vond om een poosje op mijn rok mee te rijden. Mooi.

San Juan del Sur is een klein dorp, met redelijk wat voorzieningen.
Helaas is het schildpadden kijken een ietsjespietsje moeilijker dan ik had ingecalculeerd.
De afgelopen dagen is er zoveel regen geweest (men zegt hier dat er nu de ergste regenbuien zijn sinds 20 jaar....MMMmmm en dan ben ik er net, ha ah) dat de rivieren over stromen en dat het zelfs met de speciale jeep niet lukt om naar het reservaat van de schildpadjes te komen.
En dan leggen ze vooral snachts, en er is hier maar één tour agency die de tours doet. Gelukkig nog 3 andere natuurfanaten gevonden die ook heeeeel graag de komende dagen de schildpadden willen zien, dus ik ben hier en daar aan het rondvragen voor een privé gids.

Ik gooi het straks in de kosmos, en ik zie wel wat er op mijn pad komt. Als het niet gaat is het not ment to be en heb ik toch mijn best gedaan.

Woensdag wil ik de bus nemen naar San José, hoofdstad van Costa Rica.

De baai van San Juan del Sur
(foto genomen in de zomer, niet door mij hoor, is zo regenachtig dat je misschien maar twintig meter zicht hebt)

Granada

Ik ben nu in een mooie koloniale stad, Granada in Nicaragua, en vanochtend een wandeling gemaakt door de stad. Veel koloniale gebouwen, en weer herinneringen aan Antigua.
Smalle straatjes, veel investeerders om de oude gebouwen op te knappen in de meest mooie kleuren, genieten! Een kathedraal beklommen na een gesprekje met een van Padres in de kerk. Goed uitzicht en heel even brak de zon door. Uitzicht tot aan het meer van Nicaragua.
Inmiddels is het regenseizoen echt begonnen, en smiddags kan het regenen tot de volgende ochtend. En niet een klein buitje, maar uren achter elkaar alsof er allemaal engeltjes boven de wolken staan en badkuipen leeg aan het gieten zijn.


Ik sta op een splitsing van plekken waar ik naar toe kan. Janneke heeft me uitgenodigd om vanaf woensdag mee te reizen op een tour door Costa Rica, wat me heel gaaf lijkt!
Ik wilde heel graag naar het eiland (Isla Ometeppe) in het meer van Nicaragua gaan, maar daar wil ik meer tijd voor hebben dan de twee dagen die ik heb als ik mee ga touren.
En vandaag twee mannen ontmoet in het hostel die ook wat ouder zijn dan het gemiddelde 23 jaar (33 en 45), wat een verlichting is en de gesprekken wat meer diepgang geeft dan het gebruikelijke (waar kom je vandaan? hoelang reis je en waar ga je heen? en vooral ook regelmatig, wat studeer je?). De mannen, Thomas en Kris (Duitsers), vertrekken morgen met een auto richting het strand (San Juan del Sur), waar op dit moment de schildpadden nestelen en honderden kleine schildpadjes naar de zee rennen.
Twee dagen strand klinkt heel wat aantrekkelijker dan 2 dagen moeilijk doen om op een eiland te komen. En schildpadden kijken! Wauw, een geweldige ervaring.

op weg naar Granada!

Vanochtend dan maar mijn backpack ingepakt (kon me er gisteren niet toe verzetten en bleef maar in mijn boek lezen en muziekjes luisteren).
Vanmiddag vertrekt mijn bus naar Granada, zin om weer een nieuwe plaats te gaan ontdekken.
En wat kan ik toch lang op een en dezelfde plek blijven hangen, ik ben echt géén snelle reiziger. Vind het prettig om wat mensen te leren kennen, bepaalde lekkerde eettentjes en mooie plekken vinden om een poosje te zitten en te kijken.

Taller de Cocinar (kookworkshop)

Gisteren geleerd om Indio Viejo (oude Indiaan) en Gallo Pinto (bonen & rijst) te maken.

Indio Viejo heet zo omdat er op een gegeven moment toeristen in Nicaragua graag een hapje mee wilden eten met de lokale bevolking. Aangezien Nicaragua erg gastvrij is het onbeleefd om te weigeren. De mensen wilden eigenlijk hun hapje niet delen met de toeristen. Toen de toeristen vroegen wat er dan daar in die kookpot zat, antwoorden ze dat er net een oude man uit hun dorp overleden was. Oude indianen soep, in de hoop dat de toeristen dan niet meer wilden eten. Sindsdien heet de goulash / soep Indio Viejo.

Als eerste naar de lokale markt geweest om alle ingrediënten te kopen. Was wel grappig, we kregen allemaal de opdracht om een bepaald produkt te zoeken waarvan we niet wisten wat het was.
Ook afschuwelijke dingen op de markt gezien, leguanen die gestript werden van hun velletjes (zie foto), en nog levende (zee) dieren. Brrrr, zo'n krab die zijn schaartjes hulpeloos in de lucht laat klikken....
Daar ook allemaal lokale dingetjes gegeten en gedronken, zoals een vruchtensapje uit een plastic zakje met een rietje erin geknoopt. Leuk!

Toen met lokaal vervoer (een jeeptruck) naar de ranch van doña Anna en don Pedro gegaan.

Zij wonen op een stuk grond van een beschermd gebied. Dit gebied word bewoond door 100% puur bloed Indigines (indianen) en alle mixen. De 200 Indigines met dat 100% pure bloed zijn de regeerders van dat gebied. Elk jaar word er een chief gekozen, die alleen maar chief kan worden als hij 100% puur is. Samen bezitten ze allerlei stukken grond wat niet doorverkocht kan worden. Als inwoner kan je een aanvraag doen & een plan opstellen om een stuk grond te mogen bewerken en bewonen. Doña Anna & Don Pedro wonen al 11 jaar op zo'n stuk grond. Ze organiseren deze kooklessen, en op elke zondag komen er ongeveer 200 mensen samen op hun stuk land om te drinken en naar te hanengevechten te kijken en te wedden.

Eerst naar de dorps community keuken gegaan. Waar ze zelf tortilla meel maken en tortilla´s. En ook voor het hele dorp bonen, omdat hout zo kostbaar is en het 2uur duurt voordat de bonen gaar zijn koken ze alles in een grote pot.
Het grappige was dat naast dat wij kwamen gluren en ontdekken, het woord al snel verspreidde en de inwoners naar ons kwamen kijken hoe wij tortilla's maakten.
Een soort gelijke interactie dus.
Het houten huisje (waar zo'n 20 man woonden) bestond aan uit elkaar getimmerde planken, met goede gluur gaatjes.

Daarna in de open koken van Doña Anna gekookt. Van haar de recepten ontfutseld van de onwijs lekker bonen en rijst die ze hier eten (stond niet op het menu, maar wel samen gemaakt)
en dus ook de Indio Viejo.
Het recept opgeschreven, alleen een van de nadelen is natuurlijk dat je hier allemaal kruiden en ingrediënten hebt die ik in Nederland niet kan vinden....




Dit is de Indio Viejo, een mengsel van runderbouillion en draadjesvlees gemixt met tortilla meel en gestampte zaadjes (leek op chili maar was het niet een soort mix van kaas en chili smaak) en zoete platanas, groene kleine peperpaprikaatjes en tomaat en ui en muntblaadjes. JUM!

de grootste nachtvlinder die ik ooit gezien heb, ongeveer een hand groot

Geweldige avond gevolgd door een kruip sluip ochtend

Het is zo fijn om weer bij Douwe te zijn!
Grappig hoe blij je kan zijn met een vriend, en hoe makkelijk je verder gaat waar je gebleven was. In Douwe's woorden: ´het is voor mij net alsof ik je gisteren nog gezien heb.´
Het leuke was dat Douwe helemaal niet wist dat ik ook in Leon zou zijn, een soort dubbel cadeautje voor hem dus, en Bart en ik!
Oja pap, Bart heeft nog bij je in de klas gezeten! Bart valkenburg, zoon van theoloog Barbara (geloof ik...) Anywayz, gisteren regelmatig gehoord, ja hoor daar hoor ik BOLT weer praten... (mmm produkt van je opvoeding)


Toen Bart klaar was met werk biertjes gaan drinken, naar huis gegaan om een lange broek aan te trekken tegen de mosquitos en daarna buiten Leon (ongeveer een half miljoen mensen die hier wonen, voor een kleine inschatting van hoe groot de stad is) gaan eten en drinken.
Heb ik al verteld hoe lekker de rum hier is? Flor de caña, mmmmmmmmm

Nu ja goed naarmate de drankjes erin gingen naarmate de foto´s raarder worden..tsja ach LOL

Leon

Ik ben nog steeds in Leon, Nicaragua.
Vandaag mijn luxe hotelkamer uitgecheckt, voor de laatste keer genoten van de warme douche, boxspringmatras en meneer die je ontbijt klaar maakt.
Daarna lekker rustig koffie gedronken, en het warme hete en vochtige klimaat op me laten inwerken, geen airco meer voor mij.

Fathma gebeld in Madrid, om te kijken hoe het staat met het project waar ik voor wil gaan werken. Er is eindelijk naams & organisatie-erkenning door de regering van Costa Rica, en volgende maand gaat ze praten met de architect en begint waarschijnlijk over 2 maanden de bouw.
Dat betekent dat we eindelijk begin 2008 kunnen beginnen met de opstel van het project en fondsen aanvraag, iets waar ik graag bij wordt betrokken. Heb ook heel veel zin om in november het land te gaan bezoeken, kijken wat de locatie is. En te kijken hoe de energie is in Costa Rica. Of ik daar energie in wil steken om daar te gaan werken voor het project.

' S middags lekker geluncht, en ik begin inmiddels verslaafd te raken aan de rijst met bonen, die wordt hier op zo'n speciale manier klaar gemaakt zoals ik dat nog nooit geproefd hebt. Veel smaak.
Lekkere smaak vooral.
Dus ik heb me voor woensdag ingeschreven voor een kookcursus waar je op bezoek gaat bij de Indigines en je daar leert koken, en ze gaan me speciaal leren hoe je de rijst met bonen moet maken! Fijn, kan ik voor jullie dat maken! Leuk.


Dit is traditionele uien-knoflook met croutons soep, en daarnaast taco´s met een rode bonen salsa. Jammer dat er nog geen geur en smaak functie op het Internet bestaat.


Daarna mijn backpack in het hotel opgehaald en naar Bart gegaan, de vriend van Janneke en Douwe.
Hij is heel ok, blijkt weer de broer te zijn van Susanne uit Arnhem (die met restaurant Look). Jeej de wereld is zooo klein.
Mijn kamertje daar is vooral leeg en kaal, het huis is luxe en zal gauw foto´s van het huis plaatsen.

Douwe is nu hier!!!
Ga samen met hem en Bart samen zijn, heel veel zin in om weer gewoon gezellig met vrienden te zijn en je op je gemak voelen.

Revolutie

Gisteren naar het Museum van de Revolutie geweest.
Niet een museum zoals ik verwachtte, even vergeten dat ik in een ontwikkelingsland rondloop.
Het museum is een geweldig groot en potentieel koloniaal gebouw, helaas zijn er geen fondsen om het te onderhouden. Overal waar je kijkt heb je het idee dat als je nog een seconde langer kijkt het gebouw op die plek uit elkaar zou vallen.
In het gebouw was een grote ruimte, met aan de muren allemaal (al dan niet) gekopieerde artikelen over de politieke geschiedenis van Nicaragua.
Totnutoe ben ik nog niet zo ingegaan op het revolutionaire karakter van de landen waarin ik reis, maar overal waar je komt zijn er aanwijzingen.
Zoals kogelgaten in de muren, of revolutionaire muurschilderingen. En natuurlijk de mensen zelf, mensen van nu 50 jaar jaar (meer of minder) die de revolutie hebben meegemaakt.
En die dus een interessant verhaal te vertellen hebben.


Na 5 minuten krantenknipsels bekeken te hebben, kwam een van de oude ESLN revolutionairen mij onderwijs geven (in het Spaans!) in de Nicaruguaanse politiek.
Nicaragua heeft een turbulente geschiedenis.
De William Walker jaren, met inmenging van Amerika in politieke regeerders (begin 20e eeuw) en daarna de Somoza jaren (ongeveer 50 jaar dictatuur opvolgend vader en zoons) .
Dat eindigde in 1979 doordat de Revolutionaire tegenbeweging ESLN de regering omver gooide.
Tegenwoordig is een van de ESLN leiders de President van Nicaragua.

Wat me vooral opviel was de inmenging van Amerika in de politiek. Al dan niet door het sturen van troepen, of het plaatsen van een Amerikaanse pion in de politiek (goh klinkt bekend he?).

Pinguins!

Ze hebben hier mijn lievelingskoekjes! Cakejes!

Ze heten pinguins, en zijn lekkere chocoladecakejes.

Oja blog bijgewerkt met foto's , zie onder.

Leon

Als eerste werd er om 5uur vanochtend op de deur van onze hostelkamer geklopt.Aangezien Managua een van de meest onveiligste steden van Nicaragua is, leek het mij niet verstandig om de deur te openen.
Daarna was het moeilijk om me gewoon te kunnen ontspannen om weer in slaap te kunnen vallen, en toen dat eindelijk lukte moest Giuollome om 6uur opstaan en het felle tl-licht gebruiken om zijn tas te kunnen inpakken.
Nadat hij vertrokken was en ik voor ongeveer 5 minuten sliep, werd er weer op de deur geklopt.
Deze keer was het de hoteleigenaar, die bezorgd was dat ik alleen achterbleef en om te kijken hoe het met de ´lago´ in de badkamer stond.
Omdat het de hele nacht en ochtend aan het regenen was, ontstond er een kleine poel van regenwater tussen de badkamervloer en onze kamer.

Wat ik stiekem geheel niet erg vond, omdat het enigszins (in mijn ijdele hoop) een front vormde tegen de kakkerlakken uit de badkamer.
Aangezien ik een echte schijtlaars ben als het aankomt op gebied van kakkerlakken (wist je dat die ze kunnen vliegen??) hebben we de hele nacht de lamp van de badkamer aangelaten...want die beesten houden niet van licht.
Ergens zijn ze mooi, omdat ze enorme pantsers hebben om zichzelf te beschermen.
Maar ze zijn te groot (deze waren gemiddeld 5 cm) te vlug en te glimmend om niet de rillingen over mijn rug te laten lopen.
De hotel eigenaar kwam in totaal 3 keer terug om te kijken hoe het met mijn minimeer stond, en uiteindelijk had ik de hoop opgegeven om überhaupt nog in slaap te komen.

Om half acht vertrokken vanuit het hostel op zoek naar een taxi, in de stromende regen.
Managua heeft niet echt aan regenafvoersysteem, dus hele rivieren om overheen te springen (en vooral zorgen dat je niet naast zo´n rivier loopt als er een auto langs komt...)

Vanuit de taxi overgegaan in een express shuttlebus richting Leon.Naarmate ik Managua verder achter liet kon ik me meer ontspannen. Die stad geeft me de kriebels!

Ik ben nu in Leon, een stad gelijk aan Antigua Guatemala. Ik voel me dus gelijk op mijn gemak.Vooral koloniale bouw, en heel veel muurschilderingen van de revolutie uit de jaren 60. Mooi!

De vriend van Janneke, Bart, is maandag pas weer terug in Leon dus ik zit nu in een hotel.
Ik heb gekozen voor een luxe hotel, heb behoefte om me even veilig en schoon te kunnen voelen de komende dagen.
En een goede nachtrust en slapen op een matras zonder kuilen, hihi heb zelfs een tv!









tuin van het hotel

Foto s reis El Salvador - Nicaragua

In de Tica bus om 5 uur sochtends, beetje bleek en moe




Grensovergang El Salvador - Nicaragua

Giuollome op bed in de kakkerlakkenkamer in Manuaga

Foto's reis Guatemala - El Salvador

Jeeej! In de bus, op weg van Antigua naar the City, Guatemala. Om daar een bus te nemen naar El Salvador.

Grensovergang Guatemala - El Salvador

Busterminal San Salvador

In de bus ontmoette ik Nena, de vrouw bij wie ik een week in huis heb gelogeerd.

Puposeria

Daar verkopen ze puposa's.

Dat zijn ronde schijven gemaakt van tortillia (mais) deeg.

In het bolletje deeg stoppen ze kaas, of een mix met kaas en gemalen bonen, of met vlees.

Het ronde bolletje word op een hete bbq plaat gelegd en voor ongeveer 10 minuten gebakken.

Wennen, maar uiteindelijk erg lekker. Het is het traditionele voedsel van El Salvador.

Uitzicht 's nachts op San Salvador.

In de hangmat in het huis in de bergen bij Lago de Llopango.
Dara stond het tweede huis van Nena, nog in de aanbouw. Haar terrein lag in een heel arm gebied, en op haar grond woonden ongeveer nog 7 andere mensen die Nena onderhield.
Ze woonden op een lager gelegen stuk van de berg, in zo'n typisch huisje (gemaakt van hout / blikken platen) .
De mannen zorgden voor de aanbouw van het huis, terwijl de vrouwen voor de basisvoorzieningen zorgen (eten, wassen, en ze hadden allemaal korven voor bijen).

Nena en ik. Vraag me niet waarom ik dat gele gewaad draag, maar er werd van me verlangd dat ik dat aantrok.

Ach ja, waarom dan niet?

Die avond voornamelijk discussies over religie (sex voor het huwelijk, mag niet van Jehova, hihi, terwijl ik me dat plezier toch echt niet ga ontzeggen! en trouwens, jeee, trouw je met een vent is de sex niet leuk....amai, lijkt me erg naar.

We aten die avond Nonoos, dat is een vrucht de grote van een kleine voetbal.

De schaal van de vrucht is heel zacht, en kan je zo met je handen openbreken.

De vrucht groeit bij haar op het land, en is er alleen het regenseizoen.

De binnenkant van vrucht is roze, en heeft een zachte romige zeepachtige smaak- niet echt mijn favoriet.

Uitzicht bergen de volgende dag (nu ja, die zie ik, haha)

Zonsondergang aan strand Pacifische Oceaan, bij Punto Tunco
Ik was daar afeglopen zaterdag met Memo, Franklin en Luis.
Het strand bestond uit zwart zand, kleine korrels en vooral veel ronde stenen.
De zee was heel sterk en de golven gemiddeld anderhalve meter hoog.
Na mijn ervaring in Monterrico (Guate) had ik niet zoveel zin om een zwempartijtje te wagen.

Nena en Franklin (en jaaaa, Franklin liep de hele dag zo rond, en ging minstens een keer per uur naar de spiegel toe om te kijken hoe zijn spieren erbij lagen, voor de rest een aardige jongen hoor ;-)