Afscheid

Het ene intense contact na het andere.
Alle momenten die je met elkaar deelt moeten iets betekenen, iets zijn.
Er moeten zinnige dingen worden gezegd of diep in elkaars ziel gekeken worden.
Ook momenten waarbij het draait om te zijn, in elkaars energie samen tijd en plaats te delen.
En alles is een keer de laatste keer.
Telkens weer los laten, afscheid nemen.
Laatste keer bij Sep zijn, laatste keer in zijn mooie blauwe ogen kijken en je toch omdraaien en weg gaan.
Het hart hebben om toch voor jezelf te kiezen, ondanks alle potentieel.
Zien hoe mooi iets kan zijn, en dan maar in het bewustzijn vluchten dat het in een ander parallel universum gebeurd.

Met Sep samen in de nacht gaan naakt zwemmen in de kralingse plassen.
Koud.
Gladde lijven.
Kippenvel.
Zwarte nacht met doorschijnend wolkendek. daarachter een zachtroze gloed van de volgende dag.
Bomen die ruisen en je een verhaal vertellen als je maar even je adem inhoudt en luistert.
Koude ledematen en opwarmen.
24 uur delen in ultieme sensaties van de zintuigen.
Genieten.
En toch de laatste keer.
Onwennig. Vrij. Van angst, leven in het nu.