SNOOZE ME, PLEAZZZZ

Vandaag was het weer zo'n dag. Ik lig in mijn bed, de wekker gaat en ik zet hem op snooze.... Vijf minuten later word ik wakker van het kindergelach in mijn oren (mijn hypermoderne wekkersound, ja ja...) en zet hem weer op snooze. Weer vijf minuten, ik dwing mezelf een oog te openen, mijn arm onder mijn warme dekens vandaan te halen en een gordijn open te schuiven. En ja hoor, shit, het is ook nog eens donker!
En daar lig ik dan, in mijn warme bed, met geen enkele motivatie meer om naar mijn werk te gaan (want wat doe ik nog hier in nederland? ik heb de vrijheid geroken en ik wil weg!) en de kans om me ziek te melden. Ga ik me ziek melden? Wat zou ik allemaal kunnen doen met die extra vrije tijd (atelier opruimen, opdrachten afmaken, boekenkast uitmesten, spullen weggooien, uitzoeken of op marktplaats zetten, lekkere koffie drinken met warme melk erin, etc)?
Maar mijn ratio roept: STOP! als je nu niet gaat ga je nooooooooooit meer!!!! En je hebt geld nodig, mevrouw Bolt. En meneer Zondag (ja ja de directeur) betaalt je niet om lekker thuis te blijven.
Op school aangekomen verleidt mijn liefelijke collega Laetitia mij met een mooi muziekje tot een goed humeur en ik maak de keuze om niet meer te zeuren: ik rond dit schooljaar goed af, zonder gezeik -gaat gelijk een stuk minder energie inzitten- en ik verdien zo genoeg geld om straks gerieflijk rond te kunnen komen.

SNOOZE ME PLEAZZZZZ (ENGLISH)

Today it was one of those days. I'm in my bed (dreaming about Bradd ), my alarm clock rings and i put it on snooze. Five minutes later i wake up by this beautiful laughing sound of a young girl (yes, this is my hyper modern new alarm clock!) and put it back on snooze again. Another five minutes, i force myself to open one eye, get my arm away from the nice warm blankets and look through my window. It's still fucking dark outside!
And there i am, with the big opportunity to call my boss, tell him that i am sick, and stay home. And have the chance to do the most wonderfully things (like finishing my assignments, clean out my studio, clean my book shelve and start organising all the stuff i want to keep or throw away..)
Because why, why in the hell would i be motivated to go to work at all? Why? I know what i want, so why go anymore? And here bugs in my ratio, telling me that i don't get paid to stay home and pretend that i am sick, and that i do need all the money that i can save !
So i go, to my school, and find one hell of a good colleague whom seduces me with a good music into a good mood, and decide to stop nagging about all of of this:
i will finish this year of working at school, without whining or weeping about it (because it just sucking up way to much energy) and start earning enough money to travel for a while. BASTA!