Claire op de Yoga Farm

Van 1 tot 20 december ben ik op de yogafarm in het zuidelijkste puntje van Costa Rica. Ik heb behoefte aan een mooie en rustige plek, en lekker met mijn lichaam bezig zijn.
Een smak geld ($ 20,- p/d ipv $35,-), maar denk dat het wel waard is. Ik draai mee met het vrijwilligers programma, een uur per dag werken voor lessen yoga. En dicht bij het strand, lijkt me fijn.
Er is daar geen internet en weet niet of ik daar bereik heb met mijn telefoon. Wil je weten hoe en wat, klik dan op de link:

http://www.yogafarmcostarica.org/

MOOOOOOI

Sep maakt mooie dingen! Als trotse dinnetje moet ik dat tuurlijk even promoten....

ps en wil je ook een een mooie kast, tafel of iets anders op maat gemaakt...bel hem! Contact Burning Designer
info@burningdesigner.nl
+31(0)6 14932364
Postadres:
Boezemdwarsstraat 1843034ER Rotterdam
Werkplaats:
Parallelweg 30
2613SL Delft

terug in san jose

Gisteren na 10 dagen finca terug gegaan naar de stad.
Naast dat het erg zwaar werk is, werken in de bouw, o mijn god, is er erg weinig privacy (met zijn 4-en continue samen zijn).
Daarnaast hebben Janneke en Douwe niet echt een werkplan, waardoor als de voorman niet komt opdagen er teveel wordt afgewacht wat er wel gedaan kan worden.

Intussen heb ik wel geleerd hoe je beton moet mixen, hoeveel kracht het kost kruiwagens vol mix een berg op te duwen (per vak gestort op de vloer ongeveer 3 mixen, per mix ongeveer 8 kruiwagens, en nee er was GEEN betonmixer, alles met de hand).
Hoe je een muur moet schoonschrapen omdat de blokken niet netjes gecement zijn en ik heb geulen gegraven met een pikhouweel en schop,
en een trap gegraven in de klei (vanwege regenstortbuien werd het een beetje te glibberig en gevaarlijk om naar de compostwc te lopen) dus eerst bamboe zagen en dan trappen hakken en maken. Met diesel al het hout ingeverfd, tegen insecten, en super stoned gewordne na paal vier, zag allemaal kleurtjes en de wereld bewoog iets meer dan in de werkelijkheid...
Spierpijn, rekken en strekken en sochtends aan de gallo pinto voor energie. Savonds vuurtje, en om 8 a 9 uur in slaap vallen om om 6 uur weer naast je bed te staan en om 7 uur vol frisse moed kruiwagens te trekken. Tsja, nieuwe ervaringen.

de gestorte betonnenvloer!



Zaterdag kon de voorman niet komen en zijn we naar de Pacifische kust gegaan. Eerst de tante van Janneke bezocht die een half uurtje van de finca op haar eigen finca woont. Een geweldig stuk land, met super uitzicht. Daarna naar de zee gereden. Heerlijk, lekker in de golven springen en ronddobberen enzo. Water is warm en sterk, en eindelijk mijn angst om te verzuipen (na Montericco durfde ik niet echt meer) is verdwenen.
Heerlijke vis gegeten en vooral genoten van de zee!


Zondag kwam de voorman alweer niet opdagen en na een uur muren krabben was ik het beu. Na anderhalve maand vooral dingen voor anderen te hebben gedaan is het weer tijd om iets voor mezelf te gaan doen en weer mijn eigen koers te bepalen. Ben er nog niet helemaal niet over uit waar en wat. Maar dat komt vanzelf. Wil voornamelijk de tijd nemen om wat ideeen over toekomst op papier te zetten en het wat werkelijker te maken. Wat is ideaal? En daar een tekening van te maken. Kijken hoe ik dat kan bereiken.
En het was volle maan! Mooi!

Finca Freya - Santa Rosa, dorpje 4 huizen bij stadje Puriscal

Ik ben nu op Finca Freya, en vandaag met Douwe even mee naar het kleine stadje Puriscal gegaan omdat er internet is en ik even hallo wil zeggen, alles gaat goed!
De finca is echt, maar dan ook echt, in de rimboe.
Dat was even wennen, de eerste nacht kon erg moeilijk slapen, helemaal vanwege de nieuwe geluiden, maar ook met zijn allen in een open ruimte slapen.

Ik heb inmiddels een machette leren slijpen en mee leren werken, samen met Maaike een veldje van 20 vierkante meter weggehakt. Daar doe je dan zo ongeveer 3 uur over, maar daarna ook super trots wat je bereikt hebt!
Dinsdag komt de voorman en zijn hulp, en gaan we cement mengen en de muren plasteren. Wij doen nu al het voorwerk, de grond egaal maken voor het storten van het beton later, en de muren moeten ook nog helemaal glad worden geschuurd met een metaal schuursponsje, kreun!

Gisteren met zijn 4-en een wandel / survival tocht over het land gemaakt. Machetes mee want alles is helemaal volgegroeid met struiken en planten en hoog gras. Elke stap is voorzichtig, want er kunnen slangen zijn. De al geplante bomen gecheckt en daarna een hele steile heuvel af om bij de rivier te komen. Via de rivier, allemaal laarzen aan tuurlijk (maar dat zowiezo vanwege slangen schorpioenen en andere creepers van beestjes) naar de waterval gelopen, ongeveer 20min.. Glad, maar avontuurlijk en eindelijk lekker koel. Om bij de waterval te komen moesten we eerst via een kleine waterval naar beneden (zie foto) en toen via een hele stijle heuvel met een touw naar beneden klauteren. Daar aangekomen, bezweet en vies, lekker allemaal naakt genieten van de stroom water.
Haren wassen en van het schone water genieten.

Daarna weer helemaal terug, maar ja, word je weer lekker vies, want het huis ligt op een hoge heuvel.


Het stukje land wat Maaik en ik hebben weggekapt. Rechts de open wc. De achterkant van het huis, waar we via de palen touwtjes hebben gespannen om de kleren te laten drogen (zweet maar ook vochtig klimaat)


Het huis vanaf de voorkant


Als je op de voorportaal uit kijkt zie je links de schuur en daarachter het oude koeienhok, helemaal links van het groene gespannen afdakje staat de waterregenton, waar we ons ´douchen´en nee preuts zijn heeft hier geen enkele zin...

Douwe is nieuwe plantjes aan het ompoten, met regenwormen grond (we hebben een gft bak waar wormen in wonen) In het huis, nog laaaaaaang niet af. Rechts de keuken, links onze bedden. De buurvrouw maakt elke dag een bord gallo pinto voor ons (rijst en bonen)


Het begint met een schoon jurkje na het werken, dan komen de muggen, dus sokken in je sandalen aan. Dan worden je benen ook opgegeten en doe je maar een broek eronder aan. Als je enkels worden aangevallen stop je je broek in je sokken. En als je savonds staat te koken achter het gasfornuis ben je extra lekker warm en dus nog aantrekkelijker voor de zwarte vliegjes ( die laten bij mij vlekken van 5 cm achter) dus dan ook maar een shirt met lange mouwen aan. En terwijl je wacht totdat het water kookt lees je je boek... en dan word er een foto van je gemaakt.... amai, wat een combinatie!

Website

De website van de finca van Janneke en Douwe waar ik de komende weken zal zijn,
dat niet afgebouwde huisje gaan we verder afbouwen.

http://www.ecostarica.tk/

Knock out

San Jose

Oooh wat is het lekker om weer een eigen plek te hebben.

Mijn eigen kamertje, die ik nu deel met Maaike, maar we gaan binnenkort toch richting de finca (ik en Janneke gaan vrijdag met de chickenbus, Maaike en Douwe gaan vandaag met Cornolio, de 4 wheel drive Ford Explorer) dus veranderd alles weer.

Nog steeds geen clue wat ik nu wil gaan doen in de toekomst, maar ik merk dat ik nu een stuk beter kan genieten van hier zijn dan de afgelopen paar weken.
Had natuurlijk ook te maken met mama's ziek zijn, maar ook met verlangen om bij Sep te zijn en Inge. Ik voel me soms alsof ik in twee werelden zit.
Maar ik merk ook dat verlangen heel frustrerend kan werken, omdat het je focus van het nu weg haalt en je vergeet te waarderen wat je wel hebt.

Nu Maaike er is, wilde Douwe zijn dreads eraf.
Want Jan en Maaik hadden ook 3 jaar geleden die dreads erin gedraaid.





Dus hops, schaar erin en nieuw kapsel. Douw ziet er nu uit als een of ander vreemd Nazi wezen, maar is een liefe jongen hoor....GRIJNS

Het leuke aan weer met zijn 4-en zijn, zoals een paar jaar geleden met kraken, zijn de geweldige gesprekken. De idealen, de geschiedenissen.

Knock out op mijn pasgekochte matrasje, en tekening van Arwen boven mijn bed.

San Jose

Vanochtend de toeristen op het vliegveld gezet en een klein hoeraatje gegild.
Ik weet niet of ik wel geschikt zou zijn als tourleider, misschien wel om geld te verdienen maar zeker niet als droom baan.

Ik ben nu bij Pilar, moeder van Janneke, om even te internetten.
Morgen gaan we Maaike van het vliegveld afhalen omdat zij hier dan weer een half jaartje komt wonen en werken,
vandaag nog even een extra matras kopen omdat ik dan weer nergens op kan slapen.

De plannen zijn om deze week alle regel dingen te doen hier in San Jose en dan te vertrekken naar de finca van Jan en Douwe.

oeff

Na een dag van in spanning zitten is alles wel met mama. Geopereerd en nu even afwachten op herstel.

Vooral veel gegrond en energie gestuurd, en proberen contact te houden.

Sinds de reis lukt het me steeds beter om in mijn basis te staan, en bij mezelf te blijven, best trots op!

En vooral ook het ontdekken van allerlei nieuwe stukjes Claire die ik nog helemaal niet kende, of oude stukjes Claire die soms zo grappig herkenbaar zijn.

Morgen heb ik een vrije dag, en Douwe komt vanavond ook hier heen.

Douw en ik gaan naar Nationale Park, en als Janneke mee kan is het helemaal te gek.

Ik ben nu Cahuita, aan de Caribische kust, en hier is een van de mooiste nationale parken van Costa Rica.

Cahuita is echt zo'n idealistisch gebied, palmbomen, wit strand en blauwe zee.

Zin om lekker te wandelen en te kijken, zwemmen zonnen en snorkelen. Met Douw samen zijn en alles los te laten van vandaag.

Tsja daar sta je dan

Vanochtend aan de kust van Tortuguero

De laatste paar weken vooral heen en weer gesleurd.
Letterlijk, vanwege alle verschillende plaatsen, maar ook figuurlijk, door alle verschillende toekomstopties die door mijn hoofd spelen.

Tibet, hoe idealistisch dan ook, heb ik afgewezen.
Ik kom zeker in januari naar huis, al was het maar om al die gevoelens voor Sep in het fysieke en aardse om te kunnen zetten.
En er zijn zoveel mogelijkheden qua toekomstinvulling, en ik heb echt geen enkele idee, dat ik nu maar probeer om vooral te zeggen, ik ben een maand in Nederland.
Wat er daarna gebeurd, echt geen idee.



Waar ik vooral meer moeite mee heb, is het niet hebben van langdurige sociale contacten. Iedereen die je ontmoet zijn single serving friends, alles maar voor slechts enkele dagen, en het backpackersleventje is er vooral een van prestatie (hoe lang ben jij al op reis? nou ik al 8 maanden! en hoeveel bier je kan drinken etc...)
Ik ben blij dat ik de komende weken met Janneke, Douwe en Maaike zal door brengen.
Maar toch.... niet je eigen plek hebben, ik merk dat het me begint op te breken.
En daarnaast merk ik vooral nu met dit gidsen, dat ik meer een mens ben van de ritme en regelmaat.
Ik mis het dat je niet je eigen dag kan indelen. Je eigen tijd kan bepalen voor eten, en gewoon, je eigen weg kan bepalen.

En dan nog de dingen die met de mensen in Nederland gebeuren, de mensen die je na aan het hart liggen. Vind het moeilijk nu mama in het ziekenhuis is dat thuis stuk los te laten. Ik begrijp best dat als ik in NL zou zijn ik weinig meer zou kunnen doen dan wat ik nu doe. Nu ja, ik zou kunnen langs gaan, maar meer ook niet.
Daarnaast ook veels te gevoelig voor al die spanningen, dus in een ziekenhuis wachten is niet echt mijn ding.
wild maar tamgemaakt everzwijn aaien


Vanochtend lekker om mijn hoofd te klaren een twee uur durende wandeling over het strand van de Caribische kust gemaakt. Gisteren is het weer begonnen te regenen, en de bui duurt nu al ongeveer 8 uur. Dus van lekkere warmte naar koele regen gegaan.
De zee was warm, lekker lopen in de warme golven met de tikkende regen op je paraplu.
De zee zag eruit als de noordzee, grauw en grijs, maar heerlijk warm. Verassing om daar met je blote voeten in te staan.
Met Janneke, onderweg van San José naar Tortuguero, waar je van de weg nog anderhalf uur moet varen op een boot om bij de kust te komen. Alleen waterwegen.

Raften en de dolfijnen de groeten doen

Heeeeee

raften is helemaal geweldig! Had geen idee of ik dat nou leuk zou vinden na mijn canopy ervaring, maar ik ben toch echt meer een waterrat dan een luchtvogel.

We vertrokken sochtends na een ontbijt in een soort legertruck via allerlei oliepalmboomplantages door de bergen naar Rio Blanco (de witte rivier).
Daar met 6 man in een opblaasbare boot en de gids achterop de rivier op gegaan. De rivier ging van sterkte 1 tot 3plus. Niet vier, helaas. Ik zat midden rechts, en ik denk dat ik minstens de helft van de anderhalf uur in een deuk heb gelegen. Heb zo moeten lachen om twee loeizware kerels die voor mij zaten.En dan al dat water!De golven en versnellingen en gaten, gewoonweg geweldig!
En dan daarop reageren, zorgen dat je niet uit de boot ketst, nu ja, super.

Vandaag met een groep van 8 toeristen op een kleine catamaran de zee opgegaan. Ben onwijs verbrand, ondanks factor 50, en weer een geweldige ervaring. Eerst dolfijnen gezien, grote groep, en eentje die heel speels zijn neusje in de lucht hield door achter op zijn flipper te dansen...mmm..mooie gladde lijven in het water.
Daarna snorkelen, ook geweldig, zwemmen tussen al die tropische vissen, in de meest felle neonkleuren en diverse grotes. We kregen toostjes mee om aan de vissen te voeren en ik ben een poosje gaan zwemmen met dat pakje toostjes voor me uit, flippers aan natuurlijk, en dan zwemt zo'n hele school vissen met je mee.
De vissen kriebelen dan heel zacht tegen je huid aan. Daarna nog beetje zonnen op de boot en genieten van de deining en golven. Heb nog steeds de golfbeweging in mijn lijf zitten.

Zometeen gaan we uit eten met de groep. Morgen vertrekken we naar San José.

Costa Rica - Manuel Antonio

Vanuit de bergen naar de pacifische kust gereisd, en heb echt een pechdag gehad.

Om het kort te houden, snachts kroop er een tor in mijn oor, sochtends werd ik wakker stond ik met mijn voeten in het glas bleek ik aan het slaapwandelen te zijn en een glas kapot te hebben gegooid (??), daarna zaten we al een uur in de bus toen ik erachter kwam dat ik mijn paspoort en creditcards in de kluis had laten liggen van het hotel (word via een andere tour terug gebracht), smiddags ging ik canopyen en kwam ik met mijn middelvinger tussen de katrol en de kabel (blauwe nagel, valt er straks vast vanaf zei de canopyjongen...brrr) en s avonds in bed allemaal nachtmerries van canopy ongelukken.

Was blij dat de dag om was en ik de volgende ochtend werd gewekt door de brulapen die in de boom naast ons huisje woonden.

Die ochtend eerst een saaie saaie ochtend mangrove boottocht gedaan, en daarna een geweldige paardrijtocht gehad.
Cowboy stijl, dat is een ander soort zadel, veel verder naar voren zit je dan, en je stuurt niet met je benen maar met je handen en teugels (gewoon lekker knoestig touw).
Weer even wennen, maar ik voelde me goed, lekker in basis met het het dier. Mijn paard heette Colorado, beetje eigenwijs maar luisterde goed. En wilde vooral voorop in de groep lopen, en zeker niet achter bij de wat sukkeligere paarden.
En het beste was, aan het einde van de tocht kon je ervoor kiezen of je in galop wilde of niet.
Eerst even twijfelen, vanwege mijn rampendag de vorige dag, maar het leek me in ieder geval wel wat om uit te proberen.
Het was helemaal geweldig! Mijn Colorado wilde er gewoon voor gaan, en twee keer als eerste geëindigd. Super! Helemaal voorover leunen en het dier de vrijheid geven om zelf te rennen, en te sturen, en je vliegt dan!
Savonds nog een tarantula in het kommetje van mijn hand laten zitten en ik vind mezelf een behoorlijke stoere reisgids stagiaire....


Daarna vandaag vertrokken naar Manuel Antonio, ook aan de pacifische kust.
Morgen ga ik raften, en overmorgen op de catamaran: snorkelen en dolfijnen kijken.
Stiekum hoop ik op walvissen, ik heb iets met die enorme oerbeesten.


Ik ga nu even genieten van het feit dat er geen regen valt en met mijn voeten in zand en zee lopen.