Zelfs gisteren even de nieuwe bewoner ontmoet, is fijn om te weten wie er in je oude huis gaat wonen. Helaas niet zo'n botanicus, dus ik hoop voor mijn plantjes dat ie groene vingers ontwikkelt...mijn vlinderstruik is dit jaar enorm gegroeid en ook de stokrozen doen het geweldig.
En misschien hakt hij wel de conifeer om ...wie weet....
Het is wel een klusser, dus ik denk dat hij wel de energie heeft om de rode boekenkast verder af te bouwen, leuk, hij had het zelfs over het maken van deurtjes voor alle kastjes.
Ook nog even een kleine blik geworpen op de Mode Biënnale. Had met Laetitia en Sette afgesproken, echt de allerlaatste keer, en hebben al wandelend bij gepraat en gekeken naar de mode. Op de een of andere manier blijf ik mode ergens verschikkelijk vinden (alleen erg onzeker vrouwen willen op continue op kwellende en pijnlijke punthakken lopen).
De kunstobjecten spraken mij veel meer aan zoals de polyethylene fontein in paars blauwe kleuren,
en de gebreide huisjes woning truien...wie wil er nou niet in een trui wonen???
en ook te gek, er was een soort kinderbadje, waar een kleine generator in lag om voor stroming te zorgen in het water, met porseleinen schalen, die tegen elkaar aan tikten en daardoor een concert gaven,
en oja,
de vlinderkoepel was helemaal mooi, niet om de kleding, maar om alle subtropische vlinders die er in rond vlogen, en aan de muur de coconnetjes, met als je goed keek, hier en daar een sierraad cocon ertussen (maar de vraag blijft: wat gebeurd er met die beessies strax? je kan ze niet meer terug in hun cocons stoppen?!)
Met Sette en Tiets uiteten geweest, en daarna nog even naar Roses. Angst overheerst soms mijn gedachten, en verdriet om vriendinnen loslaten en tijd die geweest is, en ook om het onbekende. Het genieten en het leven in het nu is op dit moment extra moeilijk, omdat ik niet kan bedenken hoe het straks zal zijn. Dat is de donkere kant van de medaille, mensen hebben meestal niet helemaal door door welk proces je heen gaat om zulke beslissingen te nemen en meestal bewonderen ze de moed, maar vergeten ze hoe moeilijk sommige stappen zijn om tot zulke plannen te komen (en uit te voeren! hoe vaak blijf je niet in dromen steken?)
Dat is de andere kant van de medaille, over een paar dagen zit ik in een zonnetje te genieten van de dappere kant. Van de kant van het loslaten, het mooie aan afscheid nemen is dat er ruimte ontstaat voor nieuwe dingen, nieuwe mensen en inspiratie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten