even een berichtje, voor alle nieuwsgierigen...
Ik ben nu precies een week en 1dag terug in Nederland en ik heb behoorlijke moeite met me weer aanpassen in mijn koude geboorte land.
Waar is alle natuur heen?
Wat moeten we met al dat beton?
Waarom heeft elk grassprietje een bestemming?
Het is wennen, ook het nuchtere en onbeleefde gedrag van de typische Nederlander.
Ik heb de neiging om iedereen te groeten, als voorbeeld, ik loop de trein coupé in en verwacht na de nieuwsgierige blikken ook een groet. Maar dat gebeurd niet. Je word ijskoud en stil ontvangen, en mijn eerste neiging om iedereen even te begroeten en vriendelijk toe te lachen moet ik onderdrukken. Dat lukt niet altijd en mijn (hier over)beleefde gedrag word met een stilzwijgen terug gekaatst.
Tsja.
Daar sta je dan, met je nederige gedrag. Ik moet zoooo wennen, iedereen neemt al dat duurs maar voor lief, treinen die rijden, auto's die de regels volgen, elke vrouw heeft wel een kinderwagen (wat kinderwagens?! ja die dingen hebben ze dus echt niet) of elektrische rolstoelen, jeeee wat een luxe. Maar ook aan de kraan draaien en dat er warm water uit komt, de simpelheid van die handeling en het gemak versus mijn bestaan van afgelopen half jaar, maakt dat mijn hoofd een beetje warrig word van binnen.
Alsof alle draadjes opnieuw gelegd moeten worden.
Dat heeft dus een beetje tijd nodig, en vandaar dat ik nog niet gelijk met iedereen wil afspreken, ongeveer 3 afspraken per week vind ik precies lekker.
Ook de kou en het naar buiten gaan is telkens weer een drempel waar ik elke keer weer met voorbedachte rade over heen moet springen.
Tot gauw lieve mensen, dan kom ik snel een warm kopje thee bij jullie drinken!
